11 Temmuz 2009 Cumartesi

eyid nes

Sen diye puslanan kiralık dairelerin tümüyüm

Başım dik , özgürlüğüm kanlı yol

Sen bilmezsin bu toprakların beyin tümörüyüm

Topraktan kağıt, gemi ; topraktan döl .

Bunun içindir ki her gece baralar kağlıyorum

Genetik foseptikte altınlar arıyorum

Gene bir komedide altı sisli mesajlar kol

Ardarda dara giren alengirle

Soluduğum ideolojik sıçramalar var , bunlar var.




Sen diye kendimi yalanlıyorum.

Yoktan topladıklarımı hırpalıyorum ancak
süt tozu bu gece köprüden yağmayacak..

Sen diye aynalara kıvranıyorum
Kalemimin kağıdı lekeli ;
lekelerce el şakası ,
dünya dahilinde tüm balonların kahkahasıyla gürültü bastırılabilir.
Kanıksıyorum.



Bu gece ay ;
kelimelerden çubuklarla dön dön dönüyor ufak hareketlerle mabedinin maverasına.
O bunu hep yapar.
fil :
hakikatten ağlar.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder